Krem juha od gljiva i kestena - Cream soup with mushrooms and chestnuts - Vellutata di funghi e castagne

Sve što je previše je suvišno, a sve to suvišno je nebitno. Tako počinje i priča o ovoj krem juhi i općenito o svemu što možete naći na ovom mjestu.

Ne volim pretjerivati sa začinima, volim da se par jednostavnih okusa fino izmiješa i da se sami nadopune tako da stvore neki novi, ali jedinstveni okus. Volim pojedinačno kušati svaki okus i aromu, volim da mi se ti okusi i arome duboko utisnu u sjećanje i da mi se svako toliko vrate sa željom da ih ponovo okusim.

Dve, tri arome i pokoja travka, to je dovoljno da se stvori čaroliju boja i mirisa i svega što si sami zaželite. A ja sam zaželjela toplu zdjelicu punu jeseni. I po boji, i po toplini, i po aromama. Ja sam zaželjela zdjelicu prepunu svega.

Gljive, kesten, krompir, suha rajčica….svaka od ovih namirnica je puna doživljaja, puna je rada i lutanja gore-dolje po Primorskoj šumi, puna je crvene i škrte Primorske zemlje, zemlje tvrđe od najtvrđeg kamena, vruće zemlje koja je rajčici dala slast i sve svoje bogatstvo. Puna je i mirisa travki koje uzgajam onako prirodno i neuredno u vazama na terasi. Sad te trave same i niknu, posiju se i niknu gdje najviše vole, onako prirodno i slobodno, bez ograničenja i jedva ih čekam da izvire  iz zemlje u tim vazama na terasi.

Krem juha od tikvica - Cream soup with courgettes - Vellutata di zucchine

U ranu jesen je riječ o bojama, o tonovima i o njihovoj toplini.

Svjetle su boje nježne.

Jarke su boje živahne.

Zagasite su boje tople.

Tamne su boje melankonične.

Moje su boje tamne, obično crna ili antracit siva, pa i tamno plava ili zelena, onako kao zelena staklena boca od mineralne vode ili boja tamno zelene tikvice…ponekad i kesten smeđa. Nisu hlande tamne boje, barem to nisu moje tamne boje.

Obožavam prirodne i duboke sjene, uvijek tražim sjenu, čak i kad se protiv svih pravila i navika odlučim promijeniti kolotečinu i zaplivati u svjetle nijanse. Sjene daju pokret i žive su, one se pomiču i igraju tonovima tako da tonovi postanu valoviti. U tami osvjetle dubine, a na svjetlu stišaju žar.

Niti svjetle boje nisu hladne iako su skoro prozirne, kao voda, kao led…sjene ih omekšaju i kao da ih zagriju.

Paradajz juha - Tomato soup - Zuppa di pomodoro

Paradajz ili pomidor, bez obzira kako ga gdje nazivamo, to je rajsko voće, to je Raj-čica!

Zvali ga mi xitomati kao stari Asteki ili pomo d’amore kao što su ga prozvali Francuzi ili paradies Apfel kao Njemci od kojih smo ime posvojili i prilagodili ga našem jeziku kontinentalne Hrvatske ili pomodoro kao Talijani, a i od njih nam se riječ svidjela, pa smo i nju prilagodili našem jeziku u Hrvatskom priobalju.

Koju god riječ izaberete, ona opiše nešto dragocjeno, kao da stiže iz raja ili nešto zlata vrijedno!

Valjda je taj netko koji je tom povrću i dao ime, imao osjećaj da je u raju kad je prvi put zagrizao okrugli, sočni, topli i rumeni plod te davne, ne sjećam se točno koje godine, nakon što je otkriven tada novi kontinent i sva njegova bogatstva!

Krem varivo od poriluka i krompira – Cream soup with leek and potatoes - Crema di porri e patate

Ja nisam baš obožavala poriluk, pogotovo nisam rado jela varivo od poriluka i neznam što bih bila dala da sam mogla preskočiti ručak kad je bilo na redu varivo od poriluka.

Nije me privlačila niti boja, niti miris, niti okus, a pogotovo mi tekstura tog variva nije baš išla. A poriluka je zimi uvijek bilo, puno ga je bilo i varivo se često spremalo, prečesto ako mene pitate. Tj. da ste me to pitali onda kad ga nisam obožavala.

A onda je mama izmislila neka druga zanimljiva i privlačnija jela s porilukom koja su imala i boju i miris i okus, a pogotovo teksturu koja je bila za prste polizat!

Maneštra od povrća s artičokama i graškom- Vegetable minestrone with artichokes and peas - Minestrone di verdure con carciofi e piselli

Danas su klimatske prilike idealne za jednu kućnu aktivnost koju (kao i svi) često odgađam, jer nekad je pretoplo u stanu, a nekada i vani. Ponekad nije pravi trenutak, jer su ladice i košare prepune i nikako da ih ispraznim, a često se zna desiti da nabavim neke nove namirnice i to u većoj količini, pa ih treba neko vrijeme i uskladištiti. A onda je bolje i njih prije potrošiti, pa tek onda planirati tu kućnu aktivnost koju (kao i svi) često odgađam.

A danas pada snijeg, gusti snijeg, onako sitan i suh, a i temperatura je niska, možda čak niža od nule. Kuhinjski balkon je jutros osvanuo prekriven s dobrih 5 cm snijega, a vaze su nosile čiste, bijele kapice, one fine kapice kao da su ispletene debelim iglama od mekane moher vune, one dlakave vune koja se ispreplete tako da vam nije jasno koja je vunena nit, a koja je njezina duga i kovrčava dlaka.

Cream soup with green peas and spring onion - Vellutata di piselli e cipollotti - Krem juha od graška i mladog luka

Who doesn’t like the surprise?! It’s something mysterious and fresh, something that touch our curiosity! Like a thick pod of green peas. You never know how many peas are hidden in it. Will the peas be big and solid, or small and flat…how many questions about a vegetable? Nevertheless I love shelling peas and hunting some fast and cheeky peas all around the kitchen table. When the green peas appear in the market, it’s time to put definitively away dark, winter coats. The nature is already fully awake and multicoloured. Except some rainy days, the spring is shining and green branches full of leafs are moving slowly following the rhythm of the air. It’s called light breeze and I find it adorable.

Didn’t you noticed so many green peas soup recipes all over the blogosphere? I did and I couldn’t resist from cooking this dense and creamy soup that warms us a bit in these cool and humid spring days.

Krem juha od brokule i krumpira - Cream soup with broccoli and potatoes - Vellutata di broccoli e patate

This recipe is part of the contest Kuvarigrice, our host for February 2016 is Kata

Ho improvvisato questa vellutata una di queste sere mentre cucinavo i bellissimi broccoli per cena. Adoro il loro sapore delicato e la loro consistenza. Li trovo insuperabili appena cotti e tiepidi, al naturale, senza nessun condimento! Ma questa volta avevo pensato di fare qualcosa di diverso, e visto che spesso preparo la zuppa, o la minestra, o la vellutata (la più chic!), perché allora non provare a farne una anche con i broccoli. Perché c’è sempre bisogno di mangiare qualcosa al cucchiaio, qualcosa di liquido e caldo. Lo trovo pure rilassante. E mi piace anche in estate. Come il tè nel deserto!

Non è difficile inventarsi un nuovo abbinamento di ortaggi e di sapori. Soprattutto se, come me, non riuscite a resistere all’acquisto della verdura (però rigorosamente di stagione). Ammetto che a volte esagero un po’ e riempio il frigorifero … forse troppo!? Ma tutti questi ortaggi colorati sono così invitanti!